سفارش تبلیغ
صبا ویژن

 






تاریخ : سه شنبه 94/4/23 | 10:19 عصر | نویسنده : سرباز ولایت | نظرات ()

 

قال رسول الله

علی مع القرآن والقرآن مع علی


علی همراه قرآن است وقرآن همراه وی.


{المعجم الکبیر ،الطبرانی،ج1،ص255،ح721}

 






تاریخ : یکشنبه 94/4/21 | 3:34 صبح | نویسنده : سرباز ولایت | نظرات ()

 

 

 

حدیث «علی قسیم النار و الجنه» دروغ است 

 

طرح شبهه توسط یک ماهواره وهابی:

 

درباره حضرت علی- کرم الله وجهه- می گویند: او تقسیم کننده بهشت و دوزخ است(قسیم الجنه و النار) نعوذ بالله، نعوذ بالله، شیعیان که همه کارها را به بندگان

می سپارند این کارها را هم سپردند به بندگان. برای فریب یک سری مسلمان ساده لوح. منظورشان این است که محبت علی، باعث تقسیم بهشت می شود؛ در حالی که

هرگز چنین نیست . اینها روایاتی است که منافقان و دشمنان اهل بیت به دروغ ساخته و به نام پیامبر صلی الله علیه و آله و خانواده پیامبر صلی الله علیه و آله به

خورد مردم داده اند.

 

 

 

الف. « علی قسیم النار و الجنه» در کتب عامه 

 

 

مشکل وهابیت، ناآگاهی آنها از کتابهای مسلمانان است؛ این شبهه در حالی وارد می شود که اگر آنان به کتاب های خودشان مراجعه می کردند، بیش از 50 کتاب از کتاب های مورد قبولشان این روایت را نقل کرده اند که به برخی از آنها اشاره می کنیم:

قاضی عیاض که از استوانه های علمی اهل سنت است ، این موضوع را به عنوان امری مسلم، در کتاب خود آورده می گوید:

پیامبر صلی الله علیه و آله از وقایعی خبر داده از جمله پادشاهی بنی امیه، مال اندوزی آنها، خروج بنی عباس با پرچم های سیاه، خروج مهدی، بلاهایی برای اهل بیت علیهم السلام از جمله کشتار، آوارگی و کشته شدن علی علیه السلام و خضاب شدن محاسن وی از خون سرش در حالی که او تقسیم کننده بهشت و داخل کننده کافران در آتش دوزخ است.

قِیلَ یَا رَسُولَ اللَّهِ وَأَیْنَ هُمْ؟ قَالَ بِبَیْتِ الْمَقْدِسِ وَأَخْبَرَ بِمُلْکِ بَنِی أُمیَّةَ وَوِلایَةِ مُعَاوِیَةَ وَوَصَّاهُ، وَاتّخَاذِ بَنِی أُمَیَّةَ مَالَ اللَّه دُوَلًا، وَخُرُوج وَلَدِ الْعَبَّاسِ بِالرَّایَاتِ السُّودِ وَمُلْکُهمْ أَضْعَافَ مَا مَلَکُوا وَخُرُوجِ الْمَهْدِیّ وَمَا یَنَالُ أَهْلُ بَیْتِهِ وَتَقْتِیلِهِمْ وَتَشْرِیدِهِمْ وَقَتْل عَلِیٍّ وَأَنَّ أَشْقَاهَا الَّذِی یَخْضِبُ هَذِهِ من هَذِهِ أَیْ لِحْیتَهُ من رَأسِهِ وَأنَّهُ قَسِیمُ النَّارِ یَدْخُلُ أو لیاؤه الْجَنةَ وَأَعْدَاؤُهُ النَّارَ. الشفاء بتعریف حقوق المصطفی: ج 1، ص252.

ابن اثیر جزری، از دیگر شخصیت های بلند آوازه اهل سنت در کتاب خود که از کتاب های معتبر اهل سنت است و علمای آنها برای فهم روایات پیچیده ، به این کتاب مراجعه می کنند،در ماده قسم می گوید:

    در حدیثی که از علی علیه السلام روایت شده، آن حضرت می فرماید: من تقسیم کننده دوزخ هستم؛ یعنی مردم بر دو گروهند: گروهی که با من هستند و اهل بهشت و گروهی که علیه من هستند و در دوزخ اند.

وفی حدیث علی [ أنَا قَسِیُم النارِ ] أراد أنّ الناس فرِیقان : فریقٌ معی فهُم على هُدًى وفریق علیَّ فهُم على ضَلال فنِصفٌ معی فی الجنة ونصف علیَّ فی النار. النهایه فی غریب الأثر: ج 4،ص 61.

جار الله زمخشری نیز در کتاب خود همین حدیث را در ماده قسم آورده و می گوید:

علی علیه السلام تقسیم کننده دوزخ است چنان که خود او فرمود: من تقسیم کننده آتش دوزخ هستم. یعنی اطرافیان او بر دو گروهند: هدایت یافتگان و گمراهان. با این وصف، اوست که بهشت و دوزخ را تقسیم می کند؛ دوستداران او در بهشت، دشمنان او در دوزخ اند.

قسم: عَلیّ رَضِی الله تَعَالَى عَنهُ أَنا قسیم النَّار. أَی مقاسمها ومساههما. یَعْنِی أَن أَصْحَابه على شطرین: مهتدون وضالون فَکَأَنَّهُ قَاسم النَّار إیَّاهُم فشطر لَهَا وَشطر مَعَه فِی الْجنَّة. الفائق فی غریب الحدیث: ج 3،ص 195.

صاحب کتاب « امالی خمیسیه» از علمای قرن پنجم اهل سنت روایت جالبی را در این باره آورده:

علی بن حسین علیه السلام می فرماید: پدرم امیرمؤمنان علی بن ابی طالب علیه السلام به من فرمود: من تقسیم کننده دوزخ هستم؛ عمار یاسر در این باره گفت: منظور آن حضرت این بود که هر که با من است با حق و هر که با معاویه است بر باطل، گمراه و گمراه تر.

علی بن الحسین، عن أبیه الحسین علیهما السلام قال: قال لی أبی أمیر المؤمنین علی بن أبی طالب علیه السلام: أنا قسیم النار، فقال عمار بن یاسر: إنما عنى بذلک أن کل من معی فهو على الحق، وکل من مع معاویة فهو على الباطل ضالاً مضلا. الأمالی الخمیسیه: ج1،ص177.

ابن حجر مکی، از علمای بزرگ مکه و شافعی مذهب در کتاب الصواعق المحرقه که آن را در پاسخ به اعتقادات و مخالفت شیعه نوشته، نتوانسته این حقیقت را انکار کند؛ وی می گوید:

هنگامی که علی علیه السلام در شوری شش نفره ای که عمربن خطاب برای تعیین جانشین خود فراهم کرد، حضور یافت، در احتجاج خود، آنها را قسم داد و گفت: شما را به خدا سوگند! آیا پیامبر صلی الله علیه و آله درباره من نفرمود: یا علی! تو تقسیم کننده بهشت و دوزخ در روز قیامت هستی؟ آنها گفتند: خدایا تو شاهدی که چنین بود!

وَأخرج الدَّارَقُطْنِیّ أَن علیا قَالَ للستة الَّذین جعل عمر الْأَمر شُورَى بَینهم کلَاما طَویلا من جملَته أنْشدکُمْ بِاللَّه هَل فِیکُم أحد قَالَ لَهُ رَسُول الله صلى الله عَلَیْهِ وَسلم (یَا عَلیّ أَنْت قسیم الْجنَّة وَالنَّار یَوْم الْقِیَامَة غَیْرِی قَالُوا اللَّهُمَّ لَا). الصواعق المحرقه: ج2،ص 454.

کنجی شافعی در کتاب کفایه الطالب از احمد بن حنبل، امام حنابله نقل می کند و می گوید:

محمد بن منصور الطوسی گوید: نزد احمد بن حنبل بودیم که از او پرسیدیم: نظر تو در مورد این روایت که علی علیه السلام گوید: من تقسیم کننده جهنم هستم، چیست؟ او گفت: مگر این روایت پیامبر صلی الله علیه و آله نیست که به علی فرمود: جز مؤمن، کسی تو را دوست نمی دارد و جز منافق، کسی با تو دشمن نیست؟ گفتیم: بله. گفت: مؤمن کجاست؟ گفتیم: در بهشت. گفت: منافق کجاست؟ گفتیم: در دوزخ. گفت: پس علی علیه السلام تقسیم کننده دوزخ است.

قال حدثنی محمد بن منصور الطوسی یقول: کنا عند أحمد بن حنبل فقال له رجل: یا أبا عبد الله، ما تقول فی هذا الحدیث الذی یروى أن علیاً علیه السلام قال: أنا قسیم النار؟ قال: وما تنکر من ذا، ألیس روینا أن النبی صلى الله علیه وآله وسلم قال لعلی علیه السلام: ((لا یحبک إلا مؤمن ولا یبغضک إلا منافق))، قلنا: بلى، قال: فأین المؤمن؟ قلنا: فی الجنة، قال: فأین المنافق؟ قلنا: فی النار، قال: فعلی قسیم النار. الأمالی الخمیسیه: ج1،ص 177.

روایتی که در متن حدیث بالا است در کتاب مسلم نیز وارد شده است:

یا علی! تو را دوست نمی دارد، مگر مؤمن و با تو دشمنی نمی ورزد، مگر منافق.

قَالَ عَلِىٌّ وَالَّذِى فَلَقَ الْحَبَّةَ وَبَرَأَ النَّسَمَةَ إِنَّهُ لَعَهْدُ النَّبِىِّ الأُمِّىِّ -صلى الله علیه وسلم- إِلَىَّ أَنْ لاَ یُحِبَّنِى إِلاَّ مُؤْمِنٌ وَلاَ یُبْغِضَنِى إِلاَّ مُنَافِقٌ. صحیح مسلم: ج1،ص 86،ح 78.

خطیب بغدادی از استوانه های علمی اهل سنت از انس بن مالک، صحابی و خادم رسول خدا صلی الله علیه وآله روایت کرده:

از پیامبر صلی الله علیه وآله شنیدم که فرمود: از عقبه و گذرگاه صراط، نمی توان گذر کرد، مگر آن که گذرنامه آن را علی علیه السلام امضاء کرده باشد.

عن أنس ...وما هو قال سمعت رسول الله صلى الله علیه و سلم یقول إن على الصراط لعقبة لا یجوزها أحد إلا بجواز من علی بن أبی طالب. تاریخ بغداد: ج10،ص 356.

همچنین بن حجر مکی درکتابی که در رد شیعه نوشته این روایت را به نقل از خلیفه اول اهل سنت، آورده:

از رسول خدا صلی الله علیه وآله شنیدم که فرمود: کسی از صراط عبور نمی کند، مگر این که علی علیه السلام برای او جواز عبور نوشته باشد.

وروى ابْن السماک أَن أَبَا بکر قَالَ لَهُ سَمِعت رَسُول الله صلى الله عَلَیْهِ وَسلم یَقُول: (لَا یجوز أحد الصِّرَاط إِلَّا من کتب لَهُ عَلیّ الْجَوَاز). الصواعق المحرقه:ج2،ص 369.

جهت رعایت اختصار به همین مقدار اکتفا می کنیم.

 

 

 

 

 

 

 






تاریخ : یکشنبه 94/4/21 | 3:26 صبح | نویسنده : سرباز ولایت | نظرات ()

چهارده حدیث وحدت

«و لا تکونوا کالذین تفرقوا و اختلفوا من بعد ما جائهم البینات و اولئک لهم عذاب عظیم» (آل عمران/ 105)

و مانند آنان که پراکنده شدند و پس از آمدن دلیل های روشن الهی، اختلاف کردند، نباشید «زیرا» برای آنان عذابی بزرگ خواهد بود.

1. فرمان وحدت:

پیامبر اکرم (ص) فرمودند: إسمعوا و أطیعوا لمن ولاه الله الأمر، فإنه نظام الإسلام (امالی مفید، جلد 1 ص 14 مجلس 2 حدیث 2)
از حاکمان الهی اطاعت کنید و گوش به فرمان باشید زیرا اطاعت از رهبری مایه «وحدت امت اسلام» است. 

2. پیوندهای اجتماعی:

امام علی (ع) در وصیت به حسنین (ع) می فرمایند: .. و علیکم بالتواصل و التباذل و ایاکم و التدابر و التقاطع (نهج البلاغه، نامه 47)
.. و بر شما باد به ارتباط و بذل و بخشش و دوری گزیدن از جدائی و پشت کردن به یکدیگر.

3. انس و الفت:

امام باقر (ع) فرمودند: .. یا معشر المؤمنین تألفوا و تعاطفوا (الکافی، جلد 2، ص 345)
هان ای گروه مؤمنان، مأنوس و متحد باشید و به هم مهربانی کنید.

4. ایجاد وحدت:

امام علی (ع) فرمودند: صلاح ذات البین أفضل من عامة الصلاة و الصیام (نهج البلاغه، وصیت 47)
اصلاح اختلافها، از تمامی نمازها و روزه ها برتر است.

5. آشتی دادن:

امام صادق (ع) فرمودند: صدقة یحبها الله اصلاح بین الناس إذا تفاسدوا و تقارب بینهم إذا تباعدوا (الکافی، جلد 2، ص 209)
ایجاد وحدت هنگام پیدایش اختلاف، و تباهی امت و نزدیک کردن آنها در هنگام جدائی، صدقه ایست که خداوند آن را دوست دارد.

6. محور وحدت:

پیامبر اکرم (ص) فرمودند: .. فأنتم «اهل البیت» أهل الله عزوجل الذین بهم تمت النعمة و اجتمعت الفرقة و ائتلفت الکلمة (الکافی، جلد 1، ص 446)
شما اهل بیت، اهل الله هستید که به برکت شما، نعمت کامل گشته و پراکندگی بر طرف شده و اتحاد کلمه پدید آمده است.

7. مذمت اختلاف و دو دستگی:

امام علی (ع) فرمودند: .. و إلاههم واحد و نبیهم واحد و کتابهم واحد أفأمرهم الله سبحانه بالإختلاف فأطاعوه أم نهاهم عنه فعصوه؟ (نهج البلاغه، خطبه 18)
خدا یکی، پیامبر یکی، و کتاب یکی است. آیا آنها را خداوند به اختلاف و دو دستگی فرمان داده و او را اطاعت می کنند؟ یا آنها را از اختلاف نهی کرده و فرمانش را سرپیچی می کنند؟

8. اهل بیت (ع) شاخص وحدت:

فاطمه زهرا (ع) فرمودند: .. و طاعتنا نظاما للملة و امامتنا لما للفرقة و الجهاد عز الاسلام (کشف الغمة، جلد 2، ص 109)
پیروی از ما «اهل بیت» نظام امت، و رهبری ما عامل وحدت، و جهاد مایه عزت و سربلندی اسلام است.

9. رهبری و وحدت:

امام علی (ع) فرمودند: و مکان القیم بالامر مکان النظام من الخرز یجمعه و یضمه فإذا انقطع النظام تفرق الخرز و ذهب ثم لم یجتمع بحذافیره أبدا (نهج البلاغه، خطبه 146)
جایگاه رهبر و سرپرست در اجتماع، جایگاه رشته ای است که دانه ها را بهم پیوند داده و جمع می کند، و آنگاه که آن رشته بگسلد، دانه ها پراکنده گشته و هرگز تمام آنها جمع نخواهند شد.

10. فلسفه رهبری:

امام علی (ع) فرمودند: فرض الله الإمامة، نظاما للأمة و الطاعة تعظیما للإمامة (نهج البلاغه، حکمت 252)
امامت، موجب نظم و هماهنگی مردم و اطاعت، برای عظمت رهبری است.

11. حفظ وحدت:

امام علی (ع) فرمودند: إن هؤلاء قد تمالؤوا علی سخطة إمارتی و سأصبر ما لم أخف علی جماعتکم فإنهم إن تمموا علی فیالة هذا الرأی إنقطع نظام المسلمین (نهج البلاغه، خطبه 9)

سینه اینان (خوارج) از دشمنی با حکومت من انباشته است و تا آن هنگام که بیم از هم پاشیدن جماعت (امت) نباشد، صبر می کنم، براستی اگر اینان بر این اندیشه سست ادامه دهند، نظام مسلمانان از هم خواهد گسست.

12. وحدت، پایه دین:

امام رضا (ع) فرمودند: إن الإمامة زمام الدین و نظام المسلمین و صلاح الدنیا و عز المؤمنین، ان الإمامة أس الإسلام النامی و فرعه السامی (کافی، جلد 1، ص 200)
امامت، زمام دین و مایه نظام و تشکیلات مسلمانان و صلاح دنیا و عزت مؤمنان است. رهبری، پایه بالنده اسلام و شاخه بلند آن است.

13. عوامل وحدت:

نبی اکرم (ص) فرمودند: ألمؤمنون إخوة تتکافؤ دماؤهم و هم ید علی من سواهم (کافی، جلد 1، ص 404)
مؤمنان با هم برادرند و خونشان برابر است و در برابر دشمن متحد و یکپارچه اند.

14. برادری اسلامی:

پیامبر اکرم (ص) فرمودند: ألمسلمون إخوة لافضل لأحد علی أحد إلا بالتقوی (کنز العمال، جلد 1، ص 149؛ نهج الفصاحه، حدیث 12)
مسلمانان با هم برادرند و هیچکس بر دیگری برتری ندارد، جز به تقوی.





تاریخ : یکشنبه 94/4/21 | 3:16 صبح | نویسنده : سرباز ولایت | نظرات ()

امام علی

مختصری از زندگانی ایشان:

 

  گـذرى بـر زنـدگـى امـام اوّل حضرت امیرالمومنین على (ع )

ویژگیهاى زندگى على (ع )

1 ـ عـلى (عـلیـه السـلام ) نـخـسـتـیـن امـام مـؤ مـنـیـن و رهـبـر مسلمانان و اوّلین خلیفه بعد از

رسول خدا، پیامبر راستین و امین اسلام محمّد بن عبداللّه خاتم پیامبران ـ صلوات خدا بر او و

دودمـان پـاکـش بـاد ـ است او که برادر و پسر عمو و وزیر پیامبر (صلّى اللّه عـلیـه و آله و سـلّم ) و

دامـاد آن حـضـرت ؛ یـعنى شوهر دخترش حضرت فاطمه زهرا ـ سـلام اللّه عـلیـهـا ـ سـرور بـانـوان

دو جـهـان اسـت ، امـیـرمـؤ مـنـان عـلى بـن ابیطالب بن عبدالمطلب بن هاشم بن عبد مناف ،

سرور اوصیا ـ بهترین صلوات و سلام بر او باد ـ .

2 ـ کـنـیـه عـلى (عـلیـه السـلام ) ابـوالحـسـن اسـت ، او در روز جـمـعـه سـیـزدهـم رجـب سـال

سـى ام ((عـام الفـیـل )) (ده سـال قـبـل از بـعـثـت ) در مـکـه در بـیـت الحـرام داخـل کـعـبـه خـانـه

خـدا، دیـده بـه ایـن جـهـان گـشـود کـه هـیـچ کـس  قـبـل از او و بـعـد از او، در ایـن خـانـه خـدا تولّد

نیافت و نمى یابد و این نشانگر موهبت و احترام و توجّه خاصّ خداوند به وجود على (علیه السلام )

است و بیانگر مقام بسیار ارجمند اوست .

3 ـ مـادر آن بـزرگـوار، فـاطـمـه دخـتـر اسـد بـن هـاشـم بن عبد مناف (س ) است که براى رسـول

خـدا (صـلّى اللّه عـلیـه و آله و سـلّم ) (نـیـز) هـمـچـون یـک مـادر بـود و رسـول خـدا (صـلّى اللّه

عـلیـه و آله و سـلّم ) در دامـن او رشـد کـرد و آن حـضـرت هـمـیـشـه سپاسگزار نیکیهاى او بود.

فاطمه بنت اسد، در صف نخستین ایمان آورندگان به اسلام ، ایمان آورد و همراه جمعى از

مهاجرین با آن حضرت به سوى مدینه هجرت کرد و وقتى که از دنـیـا رفـت ، پـیـامـبـر (صـلّى اللّه

عـلیـه و آله و سـلّم ) او را با پیراهن مـخـصـوص خـود کـفـن نـمـود تـا بـه وسـیـله آن از آزار حشرات

زمین حفظ گردد و در قبر او (قـبـل از دفـنش ) خوابید تا بدین وسیله فشار قبر به او نرسد و اقرار به

امامت پسرش امـیرمؤ منان على (علیه السلام ) را به او تلقین کرد، تا پس از دفن ، وقتى از او در

مورد آن سـؤ ال شـد بتواند پاسخ دهد و این همه توجّهات مخصوص پیامبر (صلّى اللّه علیه و آله و

سـلّم ) بـه مـادر عـلى (عـلیـه السـلام ) بـه خـاطر آن مقام ارجمندى بود که او در نزد پروردگار و نزد

آن حضرت داشت . این سرگذشت بین تاریخ نویسان مشهور است .

4 ـ امـیـرمـؤ مـنـان عـلى (عـلیـه السـلام ) و بـرادرانـش (طـالب ، عـقـیـل و جـعـفـر) نخستین

کسانى هستند که از دو سو (هم از ناحیه پدر و هم از ناحیه مادر) از نسل هاشم بن عبد مناف

هستند، به این خاطر و به خاطر نشو و پرورش آن حضرت در دامان رسـول خـدا (صـلّى اللّه عـلیـه و

آله و سـلّم ) و تحصیل کمالات معنوى از او، به دوشرافت نایل گردید (شرافت نسب و شرافت

پرورش و آموزش از دامان فرهنگ ساز رسول خدا (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم )).

5 ـ عـلى (عـلیـه السـلام ) نـخـسـتـیـن فـردى بـود کـه قـبـول اسـلام کـرد و بـه خـدا و رسـولش

ایـمـان آورد و هـیـچ کـس از اهل بیت رسول خدا (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم ) و از اصحاب ، در

این جهت به او نرسید و او نـخـسـتـیـن مردى بود که پیامبر (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم ) او را

دعوت به اسلام کرد و او آن را پذیرفت و همواره از دین اسلام حمایت مى کرد و با مشرکان مبارزه

مى نمود و از حریم ایمان دفاع مى کرد و گمراهان و سرکشان را سرکوب مى نمود و دستورات

دین و قرآن را منتشر مى ساخت و به عدالت ، حکم مى کرد و به کارهاى نیک دستور مى داد.

6 ـ على (علیه السلام ) بعد از بعثت رسول خدا (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم ) تا رحلت آن حضرت

یعنى در طول 23 سال ، همواره همراه ، همراز و همکار پیامبر (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم ) بود،

در سیزده سال قبل از هجرت (در بحران مبارزه شدید با مشرکان ) شریک تـنـگـاتـنـگ غـمـهـاى

پـیـامـبـر (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم ) بود، بیشترین دشواریها و رنـجـهـاى این دوره را تحمّل نمود

و ده سال بعد از هجرت به سوى مدینه ، یگانه مدافع اسـلام و پـیـامـبر (صلّى اللّه علیه و آله و

سلّم ) از شر مشرکان بود و براى حفظ جان (و هدف ) پیامبر (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم ) با

کافران جنگید و در این راستا جانش را در طـبـق اخـلاص نـهاد و فداى پیامبر (صلّى اللّه علیه و آله و

سلّم ) و سپر بلا براى اسلام نـمـود و ایـن شـیـوه ادامـه داشـت تـا آن هنگام که رسول خدا (صلّى

اللّه علیه و آله و سلّم ) رحـلت کـرد و خـداونـد او را بـه سـوى بـهشت خود برد و در ارجمندترین

جایگاه بهشتى ، جایش داد، هنگام رحلت رسول خدا (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم ) ، على (علیه

السلام ) 33 سال داشت .

امـت اسـلام دربـاره امامت على (علیه السلام ) در همان روز رحلت پیامبر (صلّى اللّه علیه و آله و

سـلّم ) اخـتـلاف نمودند، شیعیان او یعنى همه بنى هاشم و (افراد برجسته اى مانند:) سـلمـان ،

عـمّار، ابوذر، مقداد، خزیمة بن ثابت (ذوالشّهادتین )، ابوایّوب انصارى ، جابر بـن عـبـداللّه انـصـارى ،

ابـوسـعید خدرى . و امثال آنان از بزرگان مهاجر و انصار، معتقد بـودنـد که على (علیه السلام )

خلیفه رسول خدا (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم ) بعد از آن حـضـرت اسـت و امـام بـرحـق مـى

بـاشـد؛ زیـرا او در فضایل و راءى و کمالات بر همگان سبقت و برترى دارد، هم در ایمان و هم در

علم و آگاهى بـه احـکـام و هـم در جـهـاد و مـبـارزه بـا دشـمـنـان ، بر همه پیشى گرفته است و

در زهد و پارسایى و خیر و صلاح ، بین او و دیگران ، فاصله بسیار بود و اصلاً دیگران را نمى شـد با

او مقایسه کرد و در قرب منزلت و خویشاوندى به پیامبر (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم ) هیچ کس

چون او نبود.






تاریخ : یکشنبه 94/4/21 | 3:9 صبح | نویسنده : سرباز ولایت | نظرات ()
طول ناحیه در قالب بزرگتر از حد مجاز
.: Weblog Themes By M a h S k i n:.